-
1 poważny
(mina, błąd, strata, choroba) serious; ( rola) substantial; ( instytucja) reputable* * *a.1. (= pełen powagi) serious, grave, solemn, dignified; ( o chorobie) severe, serious; (o kłopotach, zmartwieniach) serious, deep, acute; (o minie, twarzy) sober; mieć poważne zamiary wobec kogoś be serious (about marrying sb); muzyka poważna muz. classical music; poważny wiek l. poważne lata respectable old age.2. (o firmie, organizacji, profesorze, uczonym) (= mający autorytet) respectable.3. (= istotny) important, weighty, grave; poważny zabieg chir. major surgery; poważny związek meaningful relationship; to nic poważnego it's only a pinprick; ponieść poważne straty ( o przedsiębiorstwie) suffer heavy losses; poważne przestępstwo prawn. serious offense; odgrywać poważną rolę w czymś play an important part in sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poważny
См. также в других словарях:
lata — 1. Być w latach «o człowieku: być starym, przeżyć wiele lat»: W tym ścisku wybrałem takiego jednego, co najgłośniej krzyczał przeciwko komunie, a że był w latach i dobrze ubrany, to mu wsadziłem łapę do kieszeni i wymacałem pistolet. J. Stawiński … Słownik frazeologiczny
poważny — poważnyni, poważnyniejszy 1. «zachowujący powagę, pełen powagi; dostojny, majestatyczny» Poważny człowiek. Poważna matrona. Poważny tłum. ◊ Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka» 2. «wyrażający powagę,… … Słownik języka polskiego
poważny — 1. Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka»: Róża stanęła w blasku świecy. Mimo poważnego wieku, mimo niewidzących wypukłych oczu wydała się Kazimierzowi piękna, piękna swoją arystokratyczną brzydotą. J.… … Słownik frazeologiczny
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
